Muammer Ketencoglou , 1999

Πότε ήρθατε πρώτη φορά σε επαφή με την ελληνική μουσική και πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε μ’ αυτήν;

Η πρώτη μου ουσιαστική επαφή με την ελληνική μουσική ήταν σε ηλικία 9 ετών όταν κάποιος έλληνας έκανε δώρο στον δάσκαλό μου  της μουσικής έναν ελληνικό δίσκο. Ήταν ο δίσκος του Στέλιου Καζαντζίδη. Μετά γνώρισα έναν μετανάστη από την Ξάνθη, που είχε και αυτός την ίδια αναπηρία με μένα,  και ήταν δάσκαλος της μουσικής και των αγγλικών. Οι  πρώτες μου δημιουργικές σκέψεις έγιναν μ΄ αυτόν πάνω στο πιάνο του. Αλλά η πιο καθοριστική  συνάντηση με την ελληνική μουσική έγινε το 1985 όταν άκουσα για πρώτη φορά την φωνή του Γιώργου Νταλάρα. Τότε κατάλαβα ότι δεν υπάρχει πλέον για μένα ο δρόμος της επιστροφής.
Το 1989 άκουσα για πρώτη φορά αυθεντικά ρεμπέτικα. Στο μεταξύ διάστημα είχα εγκατέλειψα  τις σπουδές μου στην Ψυχολογία και ασχολήθηκα με την δημοτική μουσική των άλλων λαών. Αργότερα  με το συγκρότημα Γενι-Τουρκιού (Νέο-Τραγούδι) έκανα τον πρώτο μου δίσκο με ελληνικά τραγούδια.
Στην Κων/λη, στα παράλια της Μ. Ασίας, στα ελληνικά νησιά  και την Κύπρο έδωσα πολλές συναυλίες.  Στην Ελλάδα έδωσα δύο συναυλίες στην Αθήνα και την Λειβαδιά με τον Μ. Θεοδωράκη, άνθρωπο με μεγάλη ψυχή και πολύ σπουδαίο καλλιτέχνη.. Εδώ και 4 χρόνια ασχολούμαι πολύ με τα δημοτικά. Είχα την ευκαιρία να αναπτύξω μια πάρα πολύ καλή φιλική και καλλιτεχνική σχέση με την Δόμνα Σαμίου, την οποία μάλιστα  αποκαλώ «Μανούλα μου».
Ως μουσικός αισθανόμουνα πάντα “ανοιχτός” προς όλες τις παραδοσιακές μουσικές του κόσμου. ¨Όταν πρωτάκουσα ρεμπέτικα και δημοτικά ελληνικά τραγούδια κατάλαβα ότι αυτή είναι η μουσική που μπορεί να εκφράσει  καλλίτερα την ψυχή μου και τα αισθήματά μου.

Ποια είναι η στάση των συμπατριωτών σας στην προσπάθειά σας να διαδώσετε στη χώρα σας την ελληνική μουσική; 

Όπως όλες οι χώρες έτσι και η Τουρκία έχει πολλά πρόσωπα. Αυτά που έκανα για την ελληνική μουσική, η τουρκική διανόηση στην Κωνσταντινούπολη τα δέχτηκε με ενθουσιασμό και καλές κριτικές.  Όμως και στις συναυλίες που έκανα στις παραλίες του Αιγαίου, στο Αϊβαλί και στη Φώκαια κόσμος με υποδέχθηκε με ενθουσιασμό. Υπήρχαν όμως και αντιδράσεις.
Για παράδειγμα στην πόλη μου την Tire, διακόπηκε στη μέση η συναυλία επειδή έλεγα ελληνικά τραγούδια. Επίσης όταν είχαν ενταθεί οι ελληνοτουρκικές σχέσεις με την υπόθεση Οτσαλάν,  σε κάποια συναυλία μας ειδοποίησαν ότι τοποθετήθηκε βόμβα και αναγκαστήκαμε να διακόψουμε.
Πάντως όλα είναι πολύ καλλίτερα τώρα από ότι πριν από 10 χρόνια όταν ξεκίνησα.

Η τέχνη μπορεί να ξεπεράσει τα τείχη που ορθώνουν οι λαοί;

Αναμφίβολα η τέχνη συμβάλλει στην συμφιλίωση των λαών και οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι που πρέπει να ξεχνούν όλες τις προκαταλήψεις. Αυτές τις μέρες βρέθηκα στην Ελλάδα, έδωσα μια συναυλία στην Ξάνθη, στις «Γιορτές Παλιάς Πόλης», και βρέθηκα ανάμεσα σε φίλους.  Στη συναυλία που έδωσα στην Κύπρο που ενθουσίασε πολύ το ελληνοκυπριακό κοινό πάλι έτσι αισθανόμουν. Κύρια φροντίδα της τέχνης είναι να φέρνει κοντά τους λαούς που απομακρύνουν οι πολιτικοί.
Η συμπαράσταση που εκδήλωσε ο ελληνικός λαός προς τον τουρκικό μετά τους σεισμούς ελπίζω να είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Η βοήθεια των απλών ανθρώπων και των μη κυβερνητικών οργανώσεων είναι η πιο σημαντική εξέλιξη στην επαφή των λαών.