ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ

Ξεφεύγοντας για λίγο από την τριβή της καθημερινότητας, από την νυχτερινή εξουσία της μικρής οθόνης, από τις πάσης φύσεως εθνικιστικές κορώνες που ηχούν στριγγές τώρα τελευταία πάνω στον πλανήτη, από τις σπαρακτικές οιμωγές αυτών που σφάζονται μέσα και έξω από τα πεδία μάχης κάπου εκεί παραδίπλα μας, βρεθήκαμε σε μια συμπαθητική γωνιά της Πόλης μας, στο Καντήκιοϊ, κι ακούσαμε ήχους παραδοσιακούς μουσικής, να υψώνονται προς τέρψιν το ακροατηρίου που αθρόο έδωσε το παρών στην κομψή αίθουσα του νεότευκτου Tiyatro Atφlyesi. 

Κάτι νέα παιδιά, όχι άμοιρα μουσικής παιδείας –σχεδόν όλοι τους απόφοιτοι Ωδείου– σκέφτηκαν να συγκεντρώσουν ένα απάνθισμα από μουσικές με προέλευση τις ακτές της Ανατολίας και κυρίως του Αιγαίου αλλά και μια πρόσμιξη από μελωδίες της Δωδεκαννήσου με παλιά σμυρνιώτικα τραγούδια. Από τα τελευταία δεν έλειψε ούτε «Η γλυκειά γκαρσόνα» ούτε το «Καναρίνι μου γλυκό», – σκέτη γλύκα δηλαδή. 

Το συγκρότημα Μουαμμέρ Κετεντζόγλου, όπως λέγεται, με το όνομα του ιδρυτή και εμψυχωτή του, του τυφλού και άξιου τραγουδιστή, ακκορντεονίστα και διευθυντή του, έχει στο ρεπερτόριό του ελληνικά και τουρκικά τραγούδια, στην περίπτωσή μας των περιοχών που ανέφερα παραπάνω, συμπεριλαμβανομένου πάντως και ενός Τσιτσάνη. 

Ένα συγκρότημα από νέους που ανήκουν στην κατηγορία αντιστάρ – πολύ τους χάρηκα γι’αυτό, έχοντας χορτάσει από παραστάσεις όπου τον πρώτο λόγο έχουν διασταυρούμενα και στροβιλιζόμενα χρωματιστά φώτα σε συνδυασμό με εξεζητημένες εμφανίσεις των συντελεστών, προκειμένου να τονιστεί η καλλιτεχνική τους ταυτότητα. Το ακροατήριο έγινε κοινωνός ενός μουσικού δρώμενου, όπου οι νέοι αυτοί έδωσαν ατόφιο τον εαυτό τους προσφέροντας ένα εκλεκτό πρόγραμμα, θέλω να πω προσεκτικά διαμορφωμένο ως προς το σμίξιμο φωνών από δυο έθνη που ακουμπούν το ένα στο άλλο εκεί στα ειδυλλιακά παράλια του γαλανού Αιγαίου. 

Από τη μουσική βραδιά δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις, και εννοώ τα δύο σόλα με ούτι του τεχνίτη του είδους Ερντέμ Σεντούρκ, και με αποκορύφωμα το σόλο μπαγλαμά Dumanύ da var ώu daπlarύn baώύnda που έπαιξε και τραγούδησε ο Μιτάτ Αρίσοϊ, ένα απόκοσμο άκουσμα από τα βουνά του Αφιόν, μια θαυμάσια εκτέλεση και μια συνακόλουθη πνοή ποίησης. 

Σολίστ στο τραγούδι ήταν ο εκπληκτικός και παλλόμενος Μουαμμέρ Κετεντζόγλου, στο ελληνικό η κεφάτη και χαρίεσσα Ήβη Δερμαντζή, την οποία και σε κάποια από τα ελληνικά συνόδευσε ο μαέστρος. 

Ο κόσμος συμμετείχε και χειροκρότησε με την καρδιά του. Προσωπικά λυπάμαι που θα λείψω από την επόμενη εμφάνισή τους στις 10 Μαϊου, στην οποία θα συμπράξει και ο εξ Αθηνών τραγουδιστής και μπουζουκτσής Γρηγόρης Βασίλας. 

Σε τελική ανάλυση μια παρουσία χαμηλών τόνων και μια ευτυχής σύμπνοια μουσικότητας, σεμνότητας και δροσιάς. .